Ostatnie podrygi wakacji więc w ramach wolnego zdecydowaliśmy się na zdobycie kolejnego punktu do odznaki "punkty widokowe ziemi wałbrzyskiej", wybór padł na Dzikowiec i nową wieżę widokową. Jedynym minusem był znów mocno wiejący wiatr, nie ma nic gorszego od wiatru. Start to dojazd autem pod stację kolejową pod Dzikowcem i tam wejście na szlak, chcieliśmy zrobić pętle, gdzie mi ktoś mówił, że od tej strony jest łatwiej wejść (od zachodniej strony), dziękuję za te porady. Fantastyczne serpentyny przeplatane z leżącymi drzewami. Robiliśmy postoję szukając keszy, kilka znaleźliśmy. Kilka razy też udało nam się zgubić szlak po drodze, ale jakoś przez chaszcze udało się wrócić. To było szybkie wejście. Dzieci trochę marudziły ale podejście nie było łatwe, mocno techniczne, kilka razy bałem się o nich, bo ich fantazja potrafi ponieść. Na szczycie dwie wieże. Pierw ta nowa wyższa. Wiało prze okrutnie, ja wszedłem na samą górę, ale ciężko było normalnie ustać więc szybko zszedłem na dół, tym bardziej że dzieci doszły do połowy i zawróciły, czekały na dole. Sama wieża super, fajne wejście, bardzo długie, dłużyło mi się strasznie, fajna ekspozycja, wiatr lekko nią bujał. Widoki przepiękne. Poszliśmy na drugą wieże tą drewnianą i tu na niej meldujemy się całym składem. Powrót w dół do wyciągu, sypkie kamienie przeszkadzały nam bardzo. Cała wycieczka na plus, dzieci zadowolone, dobrze spędzony czas. KAcperka niosłem kilkaset metrów na końcu, gdy już bardzo marudził. 

Nie wiem czy to był najlepszy pomysł na powrót, bo miałem kilka podjazdów po drodze takich mocniejszych, a też mało miejsc po drodze na zakupy, dobra były ale ciągle mówiłem sobie, że w następnej i następnej i tak cały czas, chyba tak każdy ma. Ciągle na żelach brakowało czegoś konkretnego by wpadło do brzucha. Podjazd pod Jakuszyce i na końcu Harachowa znalazłem sklep, gdzie uzupełniam jedzenie i wodę ale to zdecydowanie było za późno już. Na tym podjeździe już się mocno męczyłem. Ale przyszedł zjazd do Szklarskiej a potem podjazd pod Zakręt Śmierci już wszedł dobrze. Przejechałem obok miejsca gdzie w tamtym roku wchodziliśmy z Anią na Wysoką Kopę. Na zakręcie Śmierci jakaś para sprzedaje kiełbaski zupkę i piwko, zakupuję kiełbę, która wchodzi idealnie, piwka na potem do domku. Podróż fantastyczna, dużo przewyższeń i nowych miejsc. Tak jak lubię.

Zakończenie wakacji, udało się znaleźć trochę czasu, właściwie cały dzień by dodać do zaliczonych szczytów Jested, już tyle lat próbowałem tam wjechać. Autem podjechałem na Zakręt Śmierci a następnie już rowerem pojechałem do Świeradowa Zdrój. Podjazd pod granice zacny bardzo, nie spodziewałem się takich procentów. Widziane Izery od drugiej strony, ciekawe i piękne, dziwne że nigdy tu nie jechałem rowerem czy pieszo nie poszedłem w góry. Z PTTK Świebodzickie Łaziki będzie wycieczka na szczyt Izerę w październiku, mam nadzieję że nic się nie wydarzy i uda się pójść na tą wycieczkę. Kolejne gminy czeskie wpadają do apki, jadąc zastanawiałem się dlaczego nie widzę mojego celu podróży, w końcu to nie taki mały szczyt a ja jestem co raz bliżej Liberca, nagle jeden pagórek i pojawia się wspaniały szczyt z Iglicą, jest nieprawdopodobnie blisko mnie. Bocznymi osiedlami docieram do głównej drogi prowadzącej na szczyt, jak zwykle Czesi wywalili asfalt na samą górę, pełno ludzi szturmuję w obie strony, zastanawiam się jak będę mocno musiał slalomować między ludźmi. Sam podjazd to nic szczególnego, nie zmęczyłem się jakoś bardzo, mogłem pewnie i szybciej wjechać ale w głowie miałem drogę powrotną. Widoki na szczycie zapierające dech w piersiach, jest wysoko a widoczność zaskakująca, widać nasz Karkonosze od drugiej nieznanej mi strony. Próbuję rozpoznać szczyty. Postanowiłem na górze, że będę wracać inną drogą, przez Harachow, nie lubię wracać tymi samymi drogami co już jechałem, ponadto wiadomo, dodam kolejne gminy oraz zjadę sobie z Jakuszyc do Szklarskiej Poręby. 
 

Pogoda w to lato iście jesienna. Udało się namówić Mikiego na wyjazd w górki nasze. Podjazd pod Zagórze następnie dookoła Jeziorka Bystrzyckiego i ponowny podjazd pod Zagórze. Potem podjazd przez centrum Jedliny Zdrój, super widoki, coś połapaliśmy przewyższeń. Nawet nogi zabolały troszeczkę, było dobre tempo.  

ŁŁŁOoooooo matko z córką.
W ramach zaliczenia kilku gmin oraz wpisu do książeczki do odznaki kolarskiej postanowiłem pojeździć po okolicy. Niestety nie miałem ze sobą swojego rowerku, żadnego, więc na wypożyczonym rowerze z campingu pojechałem na wycieczkę. Męka niesamowita, człowiek docenił swój sprzęt, jednak jest przepaść w komforcie. Próbowałem się tym nie przejmować jednakże pod koniec dupka już bolała mocno.  Kierunek Sława, okrążyłem jeziorko zaliczając wieże widokową w Świętnie, malownicze widoki plus znaleziony kesz na miejscu. Szkoda, że nie udało się wypożyczyć jakiego gravel, idealne miejsca na taki rower. Nawet chciałem pojechać wypożyczyć coś z decathlonu ale nie było nic na mnie, w ogóle w Zielonej i Nowej Soli były braki w tym temacie. Powrót znów asfaltową drogą rowerową po starej kolejce torowej.

Wycieczka na jeziorko obok z uwagi na fakt, że nasze prawdopodobnie zakwitło ale nie jesteśmy pewni, lepiej nie ryzykować. Jeziorko Wilcze równie piękne i urocze, chętnie bym na nim SUP-em popływał. Chłopaki połowili rybki i poskakali z pomostu, czego chcieć więcej totalny relaks, chłopaki znów marudzili na piasek, że aż Anię z denerwowali. Taki wiek, zakończyliśmy jedząc gofry i lody nieopodal naszego campingu.