Ostatni trzeci dzień wyprawy.
Kierunek Sumperk. Mikołaj wstał rano z bólem kolana, nie najlepiej to rzutowało na przyszłe kilometry, których może miało być mniej niż w poprzednie dni ale za to więcej pod górę i to znacznie. Udaliśmy się na śniadanko w hotelu a następnie przejechaliśmy na rynek w Brnie. Miejsce to jest bardziej zadbane niż okolice noclegu, tramwaje jeżdżą przez środek placu. 



Na obrzeżach Brna po kilkunastu kilometrach Mikołaj się poddał, zbyt bardzo bolało go kolano, stwierdził, że jak ma stację pod nosem to nie będzie dalej forsował kolana i poczeka na pociąg do Sumperku. Żegnamy się na wysokim przejeździe kolejowym gdzie można było podjechać rowerem swoistymi serpentynami, to był jedyny plus. umówiliśmy się tak, że albo spotkamy się w Sumperku albo jego okolicy gdzie zgarnie mnie autem Mikołaj, miał mi dać parę godzin zapasu :D Zostałem sam na placu boju, szybko tego pożałowałem bo podjąłem na starcie błędne decyzję. Ślad GPS wariował i pojechałem nie tymi drogami jakimi powinienem, na początku była frajda bo pod górę i lasem, ale za chwilę wszystko co podjechałem musiałem z buta zejść trzymając rower bo była taka stromizna. Nie mogłem jechać lasem bo droga stanowcza odbijała od mojego śladu, musiałbym wiele kilometrów nadrobić. Zjechałem do rzeki Svitava przy której jest fajna ścieżka rowerowa, asfalt ale świeżutki. Droga prowadzi między wzgórzami, obok rzeki są tory i tak naprzemiennie to wszystko się przeplatało między sobą. W pewnym momencie wchodzę na koło gościowi na rowerze szosowym, pomaga mi przez jakiś czas ale średnia ponad 30km/h mnie po jakimś czasie zniszczyła, nie ten rower i nie po tylu kilometrach, na szosowym pewnie nie miałbym problemu. 



Zaczyna się podjazd pod kolejny punkt Jaskinia Macochy, trochę informacji "Macocha – najgłębszy lej krasowy w Czechach, położony na obszarze Krasu Morawskiego w granicach gminy Vilémovice u Macochy. Głębokość przepaści wynosi 138,5 metra. Na dole przepaści znajduje się małe jeziorko – pod jego taflą przepaść sięga kolejnych 50 metrów. Na szczycie południowej ściany w 1882 roku umieszczono czynną do dziś platformę obserwacyjną. Dnem przepaści przepływa rzeka – niewielki dopływ podziemnej rzeki Punkvy. Z górnej krawędzi przepaści można zejść lub zjechać koleją linową na dół, do wejścia do jaskini Punkevní i przejść jaskiniami do jej dna, skąd można podziwiać ją z zupełnie innej perspektywy". Jadę do góry obok wejścia do jaskini a potem obok kolejki linowej. Do tego momentu jest wiele osób ale za kolejką już sporadycznie kogoś mijam. Szkoda, że nie miałem kompana i tego że nie mogliśmy tego zwiedzić, chciałbym zobaczyć tą przepaść i jaskinie. No ale nie ma takiej możliwości, próbuję zrobić jak najwięcej kilometrów za nim dostanę telefon od Mikołaja. Mijam po chwili inne jaskinie, potężne jaskinie akurat tutaj wyjście z niej. 



Potem już było tylko źle, ślad kazał mi jechać pod górę, ok ale ciągle na szczycie ślad ten zataczał okrąg, ależ to mnie irytowało, wjechałem na jakiś wierzchołek i nie potrafiłem z niego zjechać. Kręciłem się jak debil. Udało się znaleźć jakąś ścieżkę i w końcu gdzieś dojechałem do asfaltu, podjąłem decyzję, że będę jeździł głównymi drogami, żadnych bocznych dróg. Straciłem wiele czasu. Kilka razy GPS mnie błędnie prowadził albo pokazywał zamknięte drogi, nieprzejezdne. To był lipny odcinek drogi. Dojeżdżam do miejscowości Nectava gdzie czekam już na Mikołaja który do mnie zadzwonił, że jedzie w moim kierunku. Zbrakło mi ok. 50 km do Sumperku. Za chwilę znów miał zacząć się podjazd. A potem kolejny i kolejny, jechaliśmy autem i nie mogłem się nadziwić ile wzniesienia było przede mną jeszcze. Kierunek Polska. Koniec wielkiej przygody 2025, szkoda, że kończyłem ją samotnie, w tamtym roku odpadł Michał i kończyliśmy w dwójkę. Teraz już tylko plany na 2026. 

https://www.strava.com/activities/14447020951