Szczególnie nie planowałem gdzie wyjadę dziś, chciałem jakiś dłuższy odcinek zrobić by skorzystać z pogody, która ma się zmienić już na weekend. Więc padło na Przełęcz Sokolą. Kilka ciekawostek:
- w Jugowicach brak kostki, czysty i świeży asfalt,
- przy sztolniach w Walimiu stoi pocisk, rakieta czy coś w tym stylu, nigdy tego nie widziałem, a że jest sporych rozmiarów to raczej nie możliwe bym przejeżdżał i tego nie widział,
- BESTIA - kolarka ewidentnie nie jest skonstruowana na góry, które tak lubię, chyba czas na wojaże nizinne bo inaczej można się zajechać.

---

podczas wyprawy złapałem dwa kesze, na zaporze i ziemiance w Jugowicach. Można było więcej ale czas, czas - inne rzeczy czekają w domu już na mnie...np. spaghetti :P
Ostatni kilometr pod Sokolec mocno rozkopany, dużo piachu, strach potem zjeżdżać taką drogą, więc wpadłem na pomysł, że wrócę przez Sierpce i Głuszycę a tam ... też dużo piachu więc zachowawczo, ostrożnie. 
Przez całą wyprawę mocny wiatr z południa, dąsał równo w twarz ale od boku też kilka razy niebezpiecznie powiało. 

---

Szkoda, że nie było więcej czasu ale już powoli myślę o zrobieniu rekordu dnia, ale na pewno pojadę na północ a nie na południe. Na początku maja będzie więcej czasu a w połowie to już odpadnie pies mi z głowy, także pozytywnie. Są nowe skrzynki, niestety w większości w terenie więc czekam na swojego górala, powoli topnieją ostanie śniegi w górach, no i więcej znajomych jeździ na góralach choć ciężko jest się z kimkolwiek umówić - ehh.

dość późno w lany poniedziałek, po popołudniowej drzemce wybieram się na pętle. Na końcu Cierni jednak zmieniłem kierunek jazdy, silny mroźny wiatr przestraszył mnie, więc rundka szybka po górkach w Cieszowie.

Lot zarezerwowany już wcześniej w tanich liniach lotniczych, wybieramy się w czwórkę do znajomych (nie moich tylko dziewczyn). Wylot Wrocław, przylot Eindhoven, stamtąd zabiera nas Cziczi do swojej miejscowości w zachodniej Belgi - Tielt, mała mieścina ok. 18 tys. ludności. Miasto zadbane i mające fajną małą zabudowę, jak nie osobne domki to bliźniaki a kamienice góra sięgające 3 pięter, na próżno szukać wielkich osiedlowych molochów. W mieście tym mało kto mówił po angielsku, czasami coś próbowałem mówić po niemiecku ale co z tego jak pani odpowiadała mi w języku, którego nie ogarniałem (niby podobny do niemieckiego ale nie rozumiem, podobna sytuacja jak z czeskim). W Tielt zastaliśmy przygotowania do Karnawału, parada przeszła popołudniem przez centrum miasta, wcześniej jednak siedzieliśmy z Anią w rynku w kafejce, pijąc piwo i kawę.

Z kelnerką komunikowaliśmy się za pomocą domysłów, ja mówiłem po angielsku, ona odpowiadała po swojemu i jakoś dochodziliśmy do tego co każda ze stron chciała ugrać.
W kawiarni zauważyłem, że większość ludzi je tu obiad, spotyka się z ludźmi na piwku, typowa rodzinno przyjacielska niedziela, dużo osób jeździła na rowerze i przystawała na piwko.
W sobotę zwiedzaliśmy Bruggie - miasto już o wiele większe, z ciekawymi (dwoma) legendami odnośnie symbolu miasta czyli siusiającego chłopczyka. Niestety pełno ludzi, różne narodowości, żywimy się w znanej światowej sieciówce więc bez rewelacji kulinarnej.



W poniedziałek meldujemy się na chwilę w centrum Antwerpii, zwiedzanie samochodem, niestety, miasto wydaje się piękne ale nie ma czasu, tu odbiera nas inny znajomy tym razem z Holandii.
Zabiera nas do Den Bosch, zwiedzaliśmy miasto nocą, które jest piękne szczególnie z jedną uliczką. Nasza gospodyni jest chora więc wyprawa nocna do Amsterdamu odpadła. W Holandii jest ciężko po którejś godzinie z alkoholem, a w niedziele to już w ogóle brak otwartych sklepów, jeździmy po całym mieście a okazało się, że pod domem naszych gospodarzy jest sklep z szybką garmażerką oraz jednym rodzajem piwa. Właściwie w Beneluxie rządzi piwo małe tzn 0,33 - niby 20 piw kupionych ale poszło ich obalenie bardzo szybko. W tej uliczce zaplanowaliśmy posiłek, droga strasznie,, burger ok 13 eurasów ale ostatni dzień, dobry ale w lepszej cenie jadłem lepsze we Wrocławiu.
Nazajutrz po śniadaniu jeszcze chwila wolnego by pokeszować ale niestety cała wyprawa zakończyła się keszofiaskiem. W Belgii był jeden kesz z jakimś dziwnym wzorem, bo podpowiedzi namierzone. W Holandii za to zabudowa nie była litościwa dla mojego gpsu i mimo, iż byłem na miejscu, zwiedzałem zabytki to keszy nie znalazłem, no taki los keszera czasami.
Droga powrotna do Eindhoven na lotnisko, lot w końcu z jakimiś emocjami, turbulencje i podejście do lądowania koszmarne, choć ja bardziej przeżywałem z powodu zjedzonego wielkiego śniadania niż strachu.
Wyprawa oznaczona dużą dawką śmiechu i dozy energii na cały tydzień, warto było posiedzieć w innym miejscu i w innej kulturze. Pogoda znów dopisała na wyprawie, oby więcej takich wylotów w weekend.
Ps. Warto odnotować, że po drugiej w tym roku chorobie gardła mogłem kosztować belgijskiego i holenderskiego piwa. Nie po to ost tydzień siedziałem w łóżku z zapalonym migdałem by nie móc w weekend wypić smacznych piwek, Duvel, Hainekeen (smakuje inaczej niż w Polsce, dla mnie lepiej) i przede wszystkim Jupiler ze sklepu pakistańca :)

No nic - miał być weekend w Poznaniu na I Zlocie Szóstego Gracza i wspólne oglądanie all star weekend ale cóż...

moja pani by mnie zabiła za to, akurat musiały te dwie imprezy wypadać w ten sam weekend, a to dodatkowo nasze pierwsze wspólne walentynki i pół roku wspólnej egzystencji więc nie było opcji by uderzyć do Wielkopolski.

Więc od jakiegoś czasu planowaliśmy wspólną podróż do Karpacza w tym wejście na Słoneczniki, nigdy tam nie byłem a zawsze chciałem i na pewno jeszcze raz tam będę ale o tym później.

Pierwszy dzień po przyjeździe jest typowy odpoczynkowy, padło oczywiście na pewien basen w górnym Karpaczu, frajda jak zawsze, co tu dużo pisać relax pełną gębą. Tyle że mieszkaliśmy na samym zachodzie Karpacza więc ok. 12km w tą i z powrotem, dobrze poznaliśmy deptak :P Po wysiłku trzeba coś zjeść padło na ul. Olimpijską - knajpa U DUCHA GÓR,  dobre jadło, dobre porcje i fajna stylowa knajpa, dziwni kelnerzy, szczególnie nasz. Od razu założył że nie dam napiwku czy co, chciał ewidentnie czytać mi w myślach, mianowicie przyniósł rachunek i zaczął wydawać do 100zł nie licząc się z tym, że mogę dać 200zł lub wyliczoną kwotę. Nie wiedziałem co zrobić, wkurzył mnie tym i postanowiłem, że dam mu 100zł i niech spada, brak napiwku, zabrałem resztę :D, Ania lekko zła na mnie ale jakoś kelner od początku był lekko mówiąc dziwny. Potem Zapora na Łomniczce i koncert regge przy muszli koncertowej. Była muza, tańce i konkursy. Oczywiście zgarnięto nas do pierwszego konkursu może przez kolory mojej czapki kto wie, ludzie jacyś nieśmiali, więc za poprawność pytań zgarnęliśmy voychery na zestawy deserowe do knajpy. wróciliśmy lekko zmęczeni do pensjonatu, nazwa pokoju Z WIDOKIEM NA ŚNIEŻKĘ w ogóle oderwana od rzeczywistości :) same drzewa, chyba, że tak urosły. Obsługa spoko, starsza pani z którą łatwo się było porozumieć, dogadaliśmy się jak nazajutrz zostawimy pokój i rzeczy nasze, zapewniła nas, że już ciepło w pokoju - hehe nom termometru nie miałem ale do żaru tropików brakowało sporo, w łazience w ogóle ciepła nie zaznaliśmy, a pokrętła brak. Za to ciepłe bardzo kołderki.

Drugi dzień
Typowo górski wypad w góry. Szybko się zebraliśmy, śniadanko, małe zakupy po drodze i ciśniemy pod Kościół WENG - jak to moja mała specjalnie mówi. Przy skałach pierwszy kesz, szukamy za drewnianym posągiem, na czuja, pod skałami pełno ułożonych kamieni, ale nic z tego. Dalej pod górkę, stromo, między drzewami i skałami, jak walnięci z Anią biegamy, ludzie patrzą. Wreszcie z daleka coś dostrzegamy, dziwny pień z dziwną nakrywką - bingo, jest nasz, zeskok z murka na chodnik i lecimy dalej. Omijamy kilka keszy - następny na polanie. Masa ludzi przy WENGU, na szlaku do SAMOTNI też jeszcze tłumy, niektórzy zjeżdżają na czym się da, niegłupi to byłby pomysł. Do polany spokojnie dochodzimy, kesz namierzony w ciemno razem z Anią, wychylamy się za tablicę informacyjną i jest tubka, szybki wpis i lecimy w prawo, na Pielgrzymy. Przed nimi na prawo pierwsza wystająca mniejsza grupa skał KOTKI, gdzie się chwilę zatrzymujemy by szukać kesza ale bez powodzenia. Lecimy dalej. Pod Pielgrzymy moja Ania lekko wysiada, przerwa na skałach w promieniach słońca, w porównaniu do wczorajszego dnia dziś są piękne widoki na całą panoramę gór. W tym miejscu też szukamy kesza, śniegu po kolana, ale ktoś szukał przed nami i ślady zaprowadziły nas idealnie pod kesza. Problemy z wyjęciem ale się w końcu udało, wymiana geokretów. Ania sygnalizuje, że ma obawy i wątpliwości przed dalszą podróżą, jakoś ją przekonałem. Po wyjściu z pasa drzew ukazała nam się wspaniała panorama gór, widziałem, Śnieżnik i Ślężę. Śnieżne Kotły całe w śniegu. Słoneczniki idealnie na prosto i idealnie słońce za nimi, wiać zaczyna potwornie, na szczęście jesteśmy bardzo dobrze ubrani. Na szczycie szukamy dwóch keszy. Oba poszukiwania nie udane dlatego wiosną tu powrócę. Przy jednym zakopałem się po pachwinę w śniegu, przy drugim byłem na miejscu wskazanym przez spojler ale kesza brak, dziwne bo dzień wcześniej byli tam znajomi i znaleźli. Wiatr utudnia poszukiwania, po drugie już lekko przemoczeni powoli musimy planować powrót bo wysypało nam się auto znajomych, którzy nas podwieźli dzień wcześniej. Już wcześniej miałem zaplanowane ewentualne powroty pkp i pks więc było ok, tylko, że rzeczy mieliśmy daleko w pensjonacie, po które musieliśmy pójść a potem z powrotem na główną na autobus. Zejście ze Słoneczników na Polane a potem zielonym na Biały Jar, to tu nas mijał na plastikowych sankach ojciec z córką, jadąc szybko po lodzie, ledwo co zahamował przed przeszkodą. W centrum poszliśmy zjeść domowy obiadek, na przeciwko posągu Liczyrzepy. Dobra jadło zwykły zestaw zupa i drugie danie za 20 zł popijając Primatora - (zupa pomidorowa była ekstra). Wracając Ania miała problemy z kolanem, spieszyło nam się więc pobiegłem po nasze rzeczy zostawiając Anie w wolnym marszu. Na przystanku powolny tłok, autobusy jadą do góry Karpacza a na Jelenią Górę nic. W naszej godzinie zamiast autobusu podjechał bus, załadowany strasznie, śpieszymy się na pociąg już więc podejmujemy ryzyko, okazało się, że jedzie przez Kowary. na cale szczęście z zapasem 20 minet meldujemy się na dworcu w Jeleniej. 
To był wspaniały weekend, wszystko się udało, pierwszy poważny test nowej komórki wypadł dobrze, zdjęcia i filmiki dobrej jakości, wyszukiwałem nią kesze i zapisałem trasę jaką przeszliśmy przez cały dzień, choć razem wszystko zeżarło masakrycznie baterie.


http://app.endomondo.com/workouts/472475247/677106...