dobrze jeszcze nie wróciłem a już na horyzoncie kolejny wyjazd, tym razem bliżej bo Wrocław i krócej bo dwa miesiące. Odliczanie końcowe przed narodzinami syna się rozpoczęło, wszystko musi być przygotowane na jego wyjście.
Wszystko jest podporządkowane właśnie niemu, dlatego czasu na jazdę jest mało, na szybki wypad brakuję motywacji tym bardziej, że kogoś próbuję nakręcić na szybki wyjazd a sms zwrotnego dostaje dzień później. 
no ale jakoś się udało wyrwać, ależ jakie zdziwienie gdy nie potrafiłem się przełamać na zjazdach, które jeszcze niedawno zjeżdżałem, pojawiło się nowe inne myślenie (albo to winna obawy przed niedawno nie bardzo sprawnymi hamulcami). Żeby było śmieszniej chwila nieuwagi i przewróciłem się na mocnym podjeździe, koło zaboksowało na korzeniu. Muszę sobie poprzypominać technikę zjazdu ale to nie koniec problemów na zjazdach bo już dzień później...

... dziś bez Zielllonego i Kudłatiiego wypoczywającego w Tatrach więc jechałem z duchem Szurkowskiego :) dosłownie ale po kolei. 
Kiedyś zrobiłem z Zielonym taką podobną rundę ale w drugą stronę, więc przyszedł czas by pierwszy raz podjechać przełęcz od drugiej strony. Miała być mała runda ale super pogoda i dobrze podająca noga zmobilizowały mnie do dłuższej jazdy z jednym większym podjazdem. Światełka z neta dochodzą dopiero we wtorek więc musiałem się śpieszyć by na trasie nie ogarnął mnie zmrok. Poprzednie światła były słabej jakości :P teraz coś lekko z wyższej półki kupiłem ... a i także do przodu bo nie miałem. :D
Zdjęć z podróży nie będzie bo cały czas kręciłem. Już na samym starcie w Milikowicach byłem centymetry od uderzenia w przyczepę od ciągnika nagle skręcającego. Moment zagapienia i hamulce by nie pomogły. W Imbramowicach lekko sobie utrudniłem i pojechałem po bruku jak obok miałem asfalt. Cóż, jakieś zaćmienie lub pamięć z przejazdu mtb. Zbliża się mój podjazd, nie wiem czego się spodziewać. Już w Sobótce na podjeździe dostrzegam z daleka kolarza jadącego w tym samym kierunku, wiadomo próbuję dogonić. Zjazd, seria zakrętów i gość się oddalił, zdziwiłem się bo na podjeździe chyba go doganiałem. Jeszcze przed kościołem mijam gościa, patrzę mu w oczy mówię cześć i ledwo powstrzymałem się od śmiechu. Miał na oczach gogle jak do cięcia piłą, w ogóle był vintage, ubranie, styl, sprzęt. Podjazd ciągnie się w najlepsze, ja na słuchawkach utrzymuję swoje tempo słuchając nowego taco. Myślałem, że to będzie cięższy podjazd po tym jak kilkukrotnie tamtędy zjeżdżałem a tu po chwili pokazał się szczyt a na nim tuż za mną mój gość, który okazało się siedział mi na plecach, ba gość pokazał mi jak zjeżdżać. Ustawiał się na przeciwnym pasie jezdni i ścinał zakręty, lekko mnie odstawiał. Zostawiłem go dopiero za Gogołowem. Gość ala Szurkowski trzymał się długo i respekt dla niego. Dojechałem do domu przed 9 ale już był zmrok. Muszę koniecznie zamontować nowe lampki i przestać wkurzać innych kolarzy :D 
https://www.endomondo.com/users/6771062/workouts/7...

w piątek po pracy ok. 23 dojazd do Błotnicy koło Paczkowa, gdzie rodzina wynajęła domek, w odludnym miejscu z licznymi atrakcjami. Jedną z nich był wyjazd na rower w Góry Złote. 
W planach był Pradziad na szosie ale wyszło by za dużo kilometrów, ok 100 więc żona byłaby niezadowolona, W końcu to miał być rodzinny wyjazd. Padło na Borówkową zw. na fajną wieżę. Nigdy nie byłem w tych górach, chyba że liczymy kupno auta w Złotym Stoku. Trasa obczajona, nawet dwa rowery wpakowałem do auta. Więc razem ze szwagrem wyruszyliśmy. Na trasie znaleźliśmy 3 nepomuki. Raz się zgubiliśmy jeszcze na asfaltowym dojeździe ale dalej już bez potknięć, choć czasami szlaki nagle z drzew znikały. Sam dojazd łatwy, ostatnie pół kilometra typowo mtb, dużo techniki, pełno korzeni. Widok z wieży przepiękny, szybki zjazd do Javornika gdzie na innych blogach widziałem zamek, który chciałem zobaczyć. Szkoda, że było tak mało czasu by pojeździć dłużej. 

https://www.endomondo.com/users/6771062/workouts/7...